فرضیه: چسب های درزگیر بر پایه پلیمر سیلانی اصلاح شده، به دلیل کاربردهای مختلف و قابلیت مطلوب، سهم عمده ای از بازار مصرف را به خود اختصاص داده اند. روش ها به منظور تعیین پارامترهای بهینه فراوری، مراحل مختلف عمل آوری سطح زیرایند آلومینیمی شامل چربی زدایی، سمباده زنی و اعمال آستری بررسی شد. در این راستا، عملکرد چهار نوع چربی زدا و دو نوع آستری پایه سیلانی ارزیابی شدند. همچنین، ضخامت بهینه لایه چسب برای دست یابی به حداکثر استحکام اتصالات چسبی تعیین شد. اثر نوع محلول چربی زدا و آسترهای پایه سیلانی بر استحکام چسبندگی چسب درزگیر، با آزمون استحکام برشی هم پوشان ارزیابی شد. اثر ضخامت لایه چسب بر استحکام چسبندگی و چقرمگی شکست با آزمون های استحکام برشی هم پوشان و استحکام گسستگی بررسی شد. یافته ها ضخامت بهینه لایه چسب، بر اساس نتایج استحکام برشی 0. 5mm و بر اساس نتایج چقرمگی شکست 1. 25mm تعیین شد. کاهش استحکام اتصال چسبی در ضخامت های بیشتر را می توان به حبس حباب هوا در لایه چسب و اثر کمتر زیرایند نسبت داد. همچنین، حداقل الزامات عمل آوری سطح آلومینیم، چربی زدایی و سمباده زنی سطح تعیین شد که موجب تغییر نوع شکست از چسبی به هم چسبی شد. به کارگیری دو نوع آستری سیلانی دارای گروه اپوکسی، گلیسیدوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان، (GPS) و گروه آمین، تری اتوکسی سیلیل پروپیل آمین (APS)، بر بهبود دوام اتصال چسبی، حتی پس از گذشت 2500h پیرسازی چرخه ای موثر شناخته شد

سابقه و هدف: ضخامت لایه ای مناسب یکی از خصوصیات مهم در سیلرهای اندودنتیک است که می تواند بر قابلیت سیل کنندگی سیلرها تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت موضوع و وجود انواع مختلفی از سیلرها، هدف تحقیق حاضر، مقایسه ضخامت لایه ای 5 سیلر AH26, 2Seal, Topseal, RSA و Acroseal در شرایط آزمایشگاهی، در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی و در سال 85-1384 بود.مواد و روشها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی 50 نمونه انجام شد. مقدار کمی از سیلرها بر روی قطعه شیشه ای قرار داده شده، قطعه شیشه دومی بر روی آن قرار گرفت. نمونه ها در زیر یک وزنه 200 گرمی به مدت 10 دقیقه تحت فشار قرار گرفتند. پس از سخت شدن کامل سیلرها اندازه گیری ضخامت لایه ای توسط کولیس دیجیتالی با دقت 0.01 میلی متر انجام گرفت. این عمل 10 بار برای هر گروه سیلر تکرار شد. یافته های بدست آمده توسط آزمون آماری One-way ANOVA مورد مقایسه آماری قرار گرفته، مقایسه دو به دو سیلرها با کمک آزمون آماری Tukey HSD صورت گرفت.یافته ها: میانگین ضخامت لایه ای این سیلرها بر حسب میلی متر به شرح زیر بود: AH26= 0.36±0.020, Acroseal= 0.37±0.019, Topseal= .41±0.014, 2Seal= 0.38±0.014, RSA= 0.40±0.018 سیلرهای 2Seal, Acroseal و AH26 کمترین میزان ضخامت لایه ای را نشان دادند ولی اختلاف آماری معنی داری بین این سیلرها وجود نداشت. سیلرهای RSA و Topseal ضخامت لایه ای بیشتری را نشان دادند و اختلاف آنها با سایر سیلرها از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). هر چند که اختلاف معنی داری بین این دو سیلر از لحاظ آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: کلیه سیلرهای مورد مطالعه ضخامت لایه ای قابل قبولی را دارا بودند ولی سیلر AH26 در مقایسه با سایر سیلرها کمترین ضخامت لایه ای را نشان داد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ساخت چوبهای لایه ای (L.V.L) از دو گونه جنگلی توسکا و افرا مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی سه ضخات لایه 2، 3 و 4 میلیمتر نیز مورد توجه قرار گرفته است. اندازه گیری مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته، مقاومت به فشار موازی الیاف و مقاومت به ضربه بر طبق دستورالعمل استاندارد DIN انجام شده است.نتایج این بررسی نشان داده است که ویژگیهای مقاومتی چوب لایه ای از گونه توسکا بهتر از گونه افرا بوده است. تجزیه و تحلیل آماری نشان داده است که تاثیر گونه چوبی بر ویژگیهای مقاومتی اندازه گیری شده در سطح 1% معنی دار است. همچنین نتایج این بررسی نشان داده است که ضخامت لایه ها تاثیر معنی داری بر ویژگیهای مقاومتی داشته است. با افزایش ضخامت لایه ها از 2 به 4 میلیمتر در ضخامت ثابت تخته لایه ای مدول الاستیسیته خمشی کاهش و مقاومت به ضربه افزایش یافته است. با توجه به اثر متقابل بین گونه و ضخامت مشخص شده است که استفاده از گونه توسکا در ضخامت 4 میلیمتر باعث حداکثر شدن مقاومت به ضربه در چوبهای لایه ای گردیده است.

در این بررسی امکان استفاده از پودر پلی پروپیلن به عنوان چسب جهت ساخت تخته سه لایه با استفاده از لایه های صنوبر  (Populus alba) بررسی گردید. عوامل متغیر این مطالعه، مقدار پلی پروپیلن(PP)  در سه سطح 80، 120 و 160 گرم بر مترمربع و ماده جفت کننده انیدرید مالئیک پیوند خورده با پلی پروپیلن (MAPP) در دو سطح 0 و 4 گرم بر متر مربع بودند. تخته های ساخته شده با چسب اوره فرمالدهید و فیلر آرد گندم (به ترتیب 120 و 40 گرم بر متر مربع) به عنوان تخته شاهد این مطالعه انتخاب شدند. بعد از تهیه تخته های آزمونی خصوصیات آن ها شامل مدول گسیختگی‏ و مدول الاستیسیته موازی و عمود بر جهت الیاف لایه های سطحی‏، واکشیدگی ضخامت و جذب آب بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر مقدار عامل جفت کننده بر مدول گسیختگی در جهت موازی الیاف لایه های سطحی تخته ها معنی دار بوده به طوری که با افزایش مقدار عامل جفت کننده، مدول گسیختگی افزایش یافت. مقدار پلی پروپیلن بر واکشیدگی ضخامت و جذب آب تخته ها بعد از 2 و 24 ساعت اثر معنی دار داشت و با افزایش مقدار پلی پروپیلن واکشیدگی ضخامت و جذب آب تخته ها کاهش یافت. اثر مقدار عامل جفت کننده بر جذب آب بعد از 24 ساعت معنی دار شد به طوری که با افزایش مقدار عامل جفت کننده، این ویژگی بهبود پیدا کرد. اگر چه نتایج نشان داد که با افزایش مقدار پلی پروپیلن خصوصیات تخته بهبود می یابد ولی تخته های شاهد در همه موارد به غیر از واکشیدگی ضخامت بعد از 24 ساعت، خصوصیات بهتری نسبت به تخته های ساخته شده با پلی پروپیلن داشتند.

سابقه و هدف: یکی از لازمه های تشکیل اتصالات چسبی، نفوذ چسب به داخل بافت بستر چوبی است. این پدیده تحت تاثیر عوامل متعددی همچون ویسکوزیسته چسب و درصد رطوبت بستر چوبی قرار دارد. مطالعات زیادی بر روی نفوذ چسب به داخل لایه های چوبی و دو تراشه انجام شده است. در این مطالعه الگوی نفوذ چسب تحت تاثیر رطوبت تراشه و غلظت چسب در یک فرآورده خرده ای چوب (تخته تراشه جهت دار)، مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور تصاویر میکروسکوپی از مقاطع تخته های ساخته شده تهیه گردید و پارامترهای الگوی نفوذ چسب، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.مواد و روش ها: برای انجام مطالعه تخته تراشه جهت دار با استفاده از تراشه های صنوبر و چسب فنل فرم آلدهید ساخته شد. متغیرهای آزمایش را درصد رطوبت تراشه در سه سطح 2، 6 و 10 درصد و همچنین غلظت چسب در سه سطح 45، 50 و 55 درصد تشکیل می دادند. پس از تهیه نمونه های میکروسکوبی، تصاویری از لایه های میانی و بینابینی تخته ها گرفته شد. پارامترهای الگوی نفوذ در هر تصویر محاسبه شدند. پارامتر FFN که بیانگر تعداد فیبرهای پر شده بود و پارامتر FVN که تعداد آوند پر شده توسط چسب را نشان می داد. برای مشخص نمودن اثرات معنی دار از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و برای گروه بندی تیمارها آزمون توکی بکار گرفته شد.یافته ها: اثر رطوبت تراشه، غلظت چسب و موقعیت در ضخامت تخته بر روی پارامترهای الگوی نفوذ معنی دار بود. با افزایش رطوبت تراشه مقدار نفوذ چسب بخصوص در فیبرها افزایش یافت. افزایش غلظت چسب نفوذ چسب به درون بافت بستر را کاهش داد. نفوذ چسب در لایه میانی تخته نسبت به لایه بینابینی که به صفحات پرس نزدیک تر بود، به طور معنی داری کمتر بدست آمد.نتیجه گیری: وجود رطوبت در تراشه همان طور که در سایر تحقیقات انجام گرفته به آن اشاره شده است، می تواند مانع از افزایش گرانروی رزین شده و در نهایت باعث افزایش نفوذ چسب شود. به عبارتی هر چقدر بافت چوب خشک تر باشد میزان جذب آب از رزین و متعاقب آن گرانروی رزین افزایش یافته و میزان نفوذ آن در بافت چوب کاهش می یابد. بطور کلی پارامتری که با شمارش تعداد فیبرها (FFN) محاسبه گردید، نسبت به پارامتر FVN که از شمارش تعداد آوندها بدست می آید، تغییرات منظم تری تحت اثر رطوبت تراشه و غلظت چسب داشت. همچنین مشخص شد که الگوی نفوذ چسب در لایه میانی و بینابینی با یکدیگر متفاوت است.

لایه های نازک نقره با ضخامت 80 تا 230 نانومتر روی زیر لایه های شیشه در دمای 400K انباشت شدند. خواص اپتیکی این لایه ها به روش اسپکتروفوتومتری در بازه 185 تا 3300 نانومتر اندازه گیری شدند. از روش کریمرز - کرونیگ برای آنالیز نمودارهای بازتاب لایه های نازک نقره و به دست آوردن ثابت های اپتیکی آنها استفاده شده اثر دمای زیر لایه در میکروساختار لایه های نازک فلزی {مدل منطقه ای ساختار (SZM)} به خوبی مشخص شده است.(Movchan and Demchishin (1969): Thornton (1975): Savaloni and Coworkers (1992, 1995, 2002)).ضمن این که اثر ضخامت و مورفولوژی Messier (1986): Savaloni (1995), Grovenor (1984) آهنگ انباشت(Savolani (1992, 1995)  زاویه انباشت Savaloni and Bayheri. Najini (2002) نیز گزارش شده اند. از نظر تقریب محیط موثر (EMA) برای ایجاد رابطه بین SZM و پیش بینی های EMA استفاده شد. توافق خوبی بین SZM بر حسب ضخامت لایه و مقادیر حجم جزیی فضای خالی از تحلیل EMA به دست آمد. رفتار غیر عادی حجم جزیی فضای خالی بر حسب طول موج در ناحیه طول موج مشخص توضیح داده شده است. این رفتار ممکن است ناشی از اندازه زمختی سطح لایه، که متناظر با این ناحیه طول موج باشد که شدت پراکندگی از زمختی سطح را افزایش می دهد. پیشنهاد شده است که ممکن است از این پدیده به عنوان روشی برای برآورد زمختی سطح استفاده کرد.

امروزه نانومیله های اکسید روی بدلیل کاربردهای متعدد در صنایع مختلف از جمله سلول های خورشیدی، ابزارهای گسیل نور، کاتالیست ها، سنسورهای گازی، انواع نانوحسگرها و سطوح فوق آبگریز توجهات زیادی را به خود اختصاص داده است. در این پژوهش ابتدا بر روی شیشه سودالایم توسط روش سل- ژل از طریق پوشش دهی چرخشی با سرعت 4000 rpm لایه نازک ZnO با ضخامت های 50، 150 و 300 نانومتر پوشش داده شد و پس از آنیل زیر لایه ها در دمای 300 °C، نانومیله های ZnO به روش هیدروترمال در محلول نیترات روی شش آبه و آمونیاک به مدت دو ساعت بر روی آن ها رشد داده شد. به منظور بررسی مورفولوژی (قطر و طول نانومیله ها) از SEM و جهت بررسی آنالیز فازی از XRD استفاده گردید. برای خاصیت آبگریزی و اندازه گیری زاویه تماس (CA) آزمون آبگریزی و برای توپوگرافی سطح بذرلایه آزمون AFM انجام گردید. نتایج نشان داد با افزایش ضخامت بذرلایه از 50 به 300 نانومتر، همراستایی نانومیله های سنتزشده بر روی بذرلایه ها کاهش یافته و میانگین قطر نانومیله ها از 55 نانومتر به 90 نانومتر افزایش یافته است. همچنین نتایج بدست آمده از دستگاه Contact Angle نشان داد که زاویه تماس بر روی نانومیله های سنتزشده روی بذرلایه با ضخامت 50 نانومتر، دارای بیشترین زاویه تماس (145.9°) و با ضخامت 300 نانومتر دارای کمترین زاویه تماس (135.4°) می باشد.